تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
رضا صالحی یکی از قوی‌ترین مردان ایران است
رضا صالحی یکی از اهالی محله جاهدشهر است که سال‌هاست در رشته پاورلیفتینگ یا وزنه‌برداری قدرتی فعالیت دارد و جزو نامداران این رشته در مشهد و ایران محسوب می‌شود.
منطقه ما با همه تازه‌بودنش پر از ورزشکارانی است که در رشته‌های مختلف فعالیت می‌کنند و جزو قدیمی‌های آن رشته هم محسوب می‌شوند. رضا صالحی یکی از همین افراد است که سال‌هاست در رشته پاورلیفتینگ یا وزنه‌برداری قدرتی فعالیت دارد و جزو نامداران این رشته در مشهد محسوب می‌شود. گزارش پیش‌رو حاصل گفتگوی ما با او از تلخی‌ها و شیرینی‌های ورزش قدرتی است.
درباره رضا صالحی، قهرمان رشته پاورلیفتینگ
متولد ۱۳۶۱ است و این روز‌ها ۳۳سالگی‌اش را پشت سر می‌گذارد. ورزش را با رشته کشتی در ۱۴سالگی شروع کرده و عناوین مختلف استانی کشتی را در کارنامه دارد، اما بعداز مدتی به‌دلیل آسیب‌دیدگی این رشته را رها می‌کند و به پاورلیفتینگ یا همان وزنه‌برداری قدرتی رو می‌آورد.
قهرمانی دوم تیمی قوی‌ترین مردان سال ۸۹ در کرمانشاه، قهرمانی قوی‌ترین مردان شهرداری‌ها و استان ازجمله عناوین قهرمانی وی در این رشته است. صالحی سال ۹۰ نیز در مسابقات «مردان آهنین» ایران شرکت می‌کند، اما به‌دلیل آسیب‌دیدگی در آیتم سوم از ادامه مسابقه باز‌می‌ماند. وی که یکی از کارکنان سازمان اتوبوس‌رانی است، علاوه‌بر کار، این روز‌ها سخت مشغول تمرین برای شرکت در مسابقات قوی‌ترین مردان است.
درباره پاورلیفتینگ
پاورلیفتینگ یا وزنه‌برداری قدرتی یک ورزش قدرتی است که شباهت‌هایی با ورزش وزنه‌برداری دارد. هر دو شامل بلند‌کردن وزنه در سه تلاش هستند. پاورلیفتینگ از نام odd lifts اقتباس شده است شامل سه حرکت اسکات، ددلیفت و پرس سینه است.
پاورلیفتینگ می‌تواند با تجهیزات یا بدون تجهیزات اجرا شود. سبک بدون تجهیزات به‌عنوان «پاورلیفتینگ راو» شناخته می‌شود. مسابقات پاورلیفتینگ در سرتاسر جهان به اجرا درمی‌آید، اما مهم‌ترین مسابقات در کشور‌های ایالات متحده، روسیه، اوکراین و کانادا برگزار می‌شود. پرس سینه از حرکات پاورلیفتینگ از سال۱۹۸۴ در مسابقات پارالمپیک گنجانده شده است.
مسابقات این رشته چگونه برگزار می‌شود؟
مسابقه به این صورت برگزار می‌شود که هر شرکت‌کننده می‌تواند هر حرکت (ددلیفت، پرس سینه، اسکات) را سه بار انجام دهد. البته این مسئله بستگی به قوانین سازمان پاورلیفتینگی دارد که از آن حمایت می‌کند. بهترین وزنه جابه‌جاشده در هر‌یک از لیفت‌ها به‌عنوان وزنه‌ای که درمجموع حساب می‌شود برای ورزشکار منظور خواهد شد. اگر دو ورزشکار به مجموع یکسانی برسند، ورزشکاری مقام بالاتر دارد که وزن سبک‌تری داشته باشد.
اولین آسیب‌دیدگی می‌تواند آخرین باشد!
- آقای صالحی وزنتان چقدر است؟
وقت مسابقات به ۱۴۰کیلو هم رسیده‌ام، اما حالا ۱۲۸کیلو هستم.
- اولین استاد شماچه کسی بوده؟
آقای مصدق استاد همیشگی من است.
- روزی چند وعده غذا می‌خورید؟
در وقت مسابقات پنج‌وعده، اما در حالت عادی همان سه وعده است.
- بیشتر چه غذا‌هایی مصرف می‌کنید؟
غذا‌های کربوهیدرات‌دار.
- سختی‌های رشته شما قبل و بعد مسابقات چیست؟
اضافه و کم‌کردن وزن یکی از مشکلات اساسی همه ورزشکاران در هنگام مسابقات است.
- روزی چند ساعت تمرین می‌کنید؟
۲ تا ۳ ساعت در روز.
- همسرتان هیچ‌وقت با فعالیت در این رشته ورزشی مخالفت نکرده است؟
مخالفت که نه، ولی همیشه نگران آسیب‌دیدگی من هست.
- رفتار آدم‌ها در خیابان یا اطرافیان با شما چگونه است؟
مردم زیاد نگاه می‌کنند، اما واکنش خاصی نشان نمی‌دهند. گاهی برای دعوا از ما دعوت می‌کنند، ولی من و همه ورزشکاران همیشه سعی می‌کنیم با رعایت ادب و نرم‌زبانی باعث رفع مشکل شویم.
- علاوه‌بر اشتغال در سازمان اتوبوس‌رانی شغل یا سمت دیگری هم دارید؟
دبیر هیئت قوی‌ترین مردان در مناطق ۹، ۱۰، ۱۱ و ۱۲ هستم.
- خیال دارید امسال هم در مسابقات قوی‌ترین مردان شرکت کنید؟
نه متاسفانه. با همه تلاش و تشویق‌های اطرافیان، امسال به‌دلیل خستگی بدنی در مسابقات شرکت نکردم. البته این توضیح را هم بدهم که مسابقه قوی‌ترین مردان امسال در طبس برگزار و برنده آن برای شرکت در مسابقه مردان آهنین که هر‌ساله از تلویزیون پخش می‌شود، دعوت خواهد شد.
- فکر می‌کنید بشود در منطقه هم یک مسابقه قوی‌ترین مردان برگزار کرد؟
بله. اتفاقا تصمیم داریم که بعد از ماه مبارک رمضان چنین برنامه‌ای را برگزار کنیم. اگر شهرداری و دیگر ارگان‌ها حمایتمان کنند و فضای مورد‌نیاز را در‌اختیارمان قرار دهند، می‌توانیم میزبانی این مسابقات را به عهده بگیریم.
- امکانات و وضعیت رشته خودتان را در ایران و مشهد چطور ارزیابی می‌کنید؟
این رشته در ایران نسبت به کشور‌های دیگر دارای امکانات محدودی است. متاسفانه تربیت‌بدنی به این رشته بها نمی‌دهد. دلیل آن هم علاوه‌بر احتمال خطرات و آسیب‌دیدگی، تعداد کم افرادی است که به این رشته گرایش دارند. متاسفانه در رشته‌های قدرتی به‌دلیل تمرینات سخت، اولین آسیب‌دیدگی می‌تواند برابر با آخرین آسیب‌دیدگی باشد؛ یعنی اولین ضربه ممکن است ورزشکار را برای همیشه از ورزش‌های سنگین بازدارد.
- هزینه‌ها چطور است؟
به نظر می‌آید که رشته گرانی باشد. هزینه‌ها بسیار سنگین است، اما باز هم بستگی به ورزشکار دارد که چطور برنامه‌ریزی کرده و چه هدفی را دنبال می‌کند.
- نظرتان درباره دارو‌های هورمونی و مکمل‌هایی که برای این رشته توصیه می‌شود و در بازار هم موجود است، چیست؟
همه ورزشکاران قدرتی در رشته پرورش‌اندام را از مصرف این دارو‌ها منع می‌کنم. البته مکمل‌های اصل بد نیست، اما محرک‌ها و هورمون‌ها خطرناک است. علاوه‌بر‌این بسیاری از این دارو‌ها تقلبی است که با قیمت‌های بسیار گزاف در بازار عرضه می‌شود.
متاسفانه گرایش جوان‌تر‌ها به این دارو‌ها بدون اینکه از عوارض آن اطلاعی داشته باشند، بسیار زیاد است؛ زیرا تصمیم دارند راه صد‌ساله را یک‌شبه طی کنند. اما لازم است بگویم همه آن‌هایی که در این رشته نام‌آور شدند، تلاش کرده‌اند و مصرف دارو و آمپول‌های هورمونی از آنان قهرمان نساخته است.
- یعنی شما تا‌کنون هیچ دارویی مصرف نکرده‌اید؟
به‌هیچ‌وجه و به اطرافیان هم اجازه مصرف آن را نمی‌دهم.
- مهم‌ترین خطر مصرف این دارو‌ها چیست؟
مصرف این دارو‌ها تاثیر بسیار بدی روی سیستم عصبی فرد به جا می‌گذارد. شما اغلب پشت صحنه مسابقات قوی‌ترین مردان را در تلویزیون نمی‌بینید. کوچک‌ترین مشکل مثل جابه‌جا‌شدن یک امتیاز می‌تواند واکنش تند تعدادی از ورزشکار‌ها را به‌دنبال داشته باشد. این رفتار تنها تحت تاثیر مصرف این داروهاست که رخ می‌دهد.
- امکانات و درخواست برای این رشته در منطقه۱۲ چگونه است؟
امکانات مناسبی نداریم. تنها سال گذشته یک باشگاه از‌طرف سازمان اتوبوس‌رانی در محله گاراژدار‌ها در‌اختیار ورزشکاران این رشته قرار دادند، اما تمام وسایل آن، ویژه رشته بدن‌سازی است و شامل زیر‌شاخه پاورلیفتینگ که نیاز به دستگاه‌های قدرتی دارد، نمی‌شود. درخواست برای این رشته از‌سوی جوانان خیلی زیاد است، اما امکانات آن نیست. البته این نبود امکانات مخصوص خیلی از شهر‌های ایران است. می‌توانم بگویم تنها کرج و تهران هستند که امکاناتشان نسبت به دیگر شهر‌های ایران بهتر است.
- جز شما در خانواده‌تان، فرد دیگری هم به این رشته گرایش داشته؟
بله. برادرم چند سالی کار کرد و آن‌قدر خوب بود که می‌توانست در مسابقه قوی‌ترین مردان مقام اول را هم کسب کند، اما ترس از آسیب‌دیدگی، هزینه فراوان این رشته و حمایت‌نکردن مسئولان باعث شد به او اجازه ادامه ندهم. برادرم هم رشته‌اش را به کشتی تغییر داد. در حال حاضر در همه فامیل، تنها من هستم که وزنه‌برداری قدرتی کار می‌کنم.
- چه کسانی را می‌توان نامداران رشته پرورش‌اندام و وزنه‌برداری قدرتی در مشهد دانست؟
خیلی‌ها هستند مثل آقایان بهنام پرهیزگار، باقر علمی، سهراب سرابی، هادی پیکرنگار، رجب میرزایی، مصدق و محمد تبریزی.
- جوان‌تر که بودید، دوست داشتید جای کدام ورزشکار در رشته خودتان باشید؟
محراب فاطمی و مسلم دارابی را خیلی دوست داشتم و دارم.
- بهترین خاطره دوران ورزشی‌تان؟
روزی که در کرمانشاه مقام آوردم؛ مردم این شهر منش پهلوانی دارند. برایشان فرقی ندارد چه مقامی داری یا کجایی هستی، از جان و دل تشویقت می‌کنند. یک عادت خوب دیگرشان این است که همه ورزشکاران را «پهلوان» صدا می‌زنند. شما این رفتار را در هیچ کجای دیگر مشاهده نمی‌کنید.
- بدترین خاطره دوره ورزشی‌تان؟
پاره‌شدن مینیسک پایم هنگام کشتی.
- به‌یاد‌ماندنی‌ترین مسابقه‌تان؟
یک بار مسابقه قوی‌ترین مردان استانی در کوهسنگی برگزار شد و من هم در آن مسابقه شرکت کردم، ولی به خانواده‌ام چیزی از برگزاری این مسابقه نگفته بودم. روز مسابقه خانواده همه ورزشکاران برای تشویق آمده بودند. یک لحظه احساس کردم چقدر دوست دارم خانواده من هم اینجا حضور می‌داشتند.
در همین فکر بودم که ناگهان چشمم به خانواده‌ام افتاد که روی سکو‌ها درحال تشویق من هستند. دخترم آن‌قدر بلند تشویق می‌کرد که صدایش گرفته بود. نمی‌توانید تصور کنید آن لحظه چقدر از بودنشان خوشحال شدم.
- شهرداری چه کمکی می‌تواند برای بهتر‌شدن این ورزش انجام دهد؟
شهرداری خیلی‌کار‌ها می‌تواند انجام دهد. اولین موضوع، حمایت است. در‌اختیار‌قرار‌دادن فضا یا امکانات هم جزو همین حمایت است. انتظار نداریم کار خارق‌العاده‌ای انجام بگیرد، اما حمایت می‌تواند راهگشای رفع خیلی از مشکلات باشد.
- حرف آخر رضا صالحی چیست؟
یکی از اتفاق‌های خوشی که در خانواده قوی‌ترین مردان استان روی داده این است که به لطف خدا و پیگیری‌های آقای مصدق، رئیس هیئت قوی‌ترین مردان استان، عیادت از پیش‌کسوتان، سرکشی از سالمندان آسایشگاه‌های سراسر شهر و دیدار با کودکان بی‌سرپرست، بدسرپرست و معلولان جسمی و حرکتی را در کارنامه کاری خود قرار داده‌ایم، اما بهتر‌شدن این دست‌برنامه‌ها حمایت مسئولان ذی‌ربط را می‌طلبد که امیدواریم محقق شود. در پایان هم لازم می‌دانم از مدیرعامل و مدیران سازمان اتوبوس‌رانی مشهد و همچنین جناب آقایان جین‌سری و جامی به‌عنوان سرپرست‌های تربیت‌بدنی و رفاه سازمان و همچنین از آقایان مهندس پوریان، نکاحی، مصدق و خانواده‌ام که زحمات بسیاری برای موفقیت من در این راه کشیده‌اند، تشکر کنم.
* این گزارش پنج شنبه، ۱۷ اردیبهشت ۹۴ در شماره ۹۸ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
